Згубіў мядзведзь свае боты. Усе звяры шукалі боты, не знайшлі. А знайшла іх лісіца. Мядзведзю не аддала, сама абула.
Пажурыўся мядзведзь ды ўжо і забывацца пачаў на прапажу. Аж тут новая бяда. Пайшла пра яго нядобрая слава. Раней усе звяры касалапага паважалі, а цяпер пачалі адварочвацца. Пайшлі чуткі, што ўнадзіўся мядзведзь у суседняй вёсцы курэй красці.
Журыцца мядзведзь. Аж схуднеў небарака. Лапаю сябе ў грудзі малоціць, ледзь не плача, клянецца:
– Не я гэта! І ботаў у мяне даўно няма.
Ніхто веры не дае, кожны на мядзведжыя сляды ківае. І ліса таксама. Гладкая стала яна, бліскучая.
А мядзведзь усё марнее ды журыцца. І адкуль такое ліха на яго звалілася?
(110 слоў)
(Паводле Л. Пісьменнай)
Похожие статьи:
Пераказы → Вось якія «мішкі»
Пераказы → Неспадзяваная сустрэча
Пераказы → Смаргонская мядзведжая акадэмія
Уладзімір Караткевіч → Уладзімір Караткевіч - Былі ў мяне мядзведзі
Пераказы → Мядзведзь (Паводле М. Зверава)