Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Калі зайцы смелыя

Усе для жыцця на белы свет прыйшлі:
І людзі, і расліны, і жывёлы.

А. Балуценка



   Вечарэла. Яшчэ здалёк я ўбачыў зайчыка на палянцы. Каля высокага куста ядлоўцу ён ласаваўся дзікай канюшынай. Нечакана над палянкай з’явіўся каршун. Зайчык не чуючы пад сабой ног кінуўся ў кусты арэшніку.
   Каршун праляцеў над палянкаю, развярнуўся і таксама скіраваў да арэшніку. Раптам ён рэзка спікіраваў да зямлі, але зайчык выбег яму насустрач і ўдарыў драпежніка пярэднімі лапамі.
   Каршун усё насядаў, але зайчык не здаваўся. Фыркаў, біў каршуна пярэднімі лапамі. Такое болей я трываць не мог, прыспешыў крок, закрычаў.
   Каршун спалохаўся, паляцеў з палянкі. Схаваўся ад мяне ў кустах і зайчык-смяльчак. Я падышоў да ляшчыны, а пад ёю двое зайчанятак ляжаць.
   Многія лічаць, што заяц баязлівы, але гэта на самай справе не так. Ён асцярожны, бо ў яго шмат ворагаў: і драпежныя птушкі, і ліса, і воўк, і чалавек са стрэльбай. I ён уцякае, каб уратавацца, выжыць.
   Ішоў дамоў і радаваўся, што ноч наўкола ўладарыць, што зайчык пра паядынак з каршуном забудзецца, да дзетак вернецца.
(158 слоў)

Паводле Я. Галубовіча

 

Похожие статьи:

Леанід ГалубовічЛеанід Галубовіч - Я — раб паэзіі...

Леанід ГалубовічЛеанід Галубовіч - Мова

Леанід ГалубовічТворчасць Леаніда Галубовіча

Леанід ГалубовічЛеанід Галубовіч - верш "Паэзія"

Леанід ГалубовічЛеанід Галубовіч - Людскою разумнаю воляй...