У заапарку вясковец Міхась не быў ні разу, таму ўсё яго ўражвала: і вярблюд, і вінтарогі казёл, і цар звяроў – паважны леў, што горда трымаў сваю грывастую галаву, і вялікасная тыгрыца, ад якой нельга было адвесці вачэй…
Але яго чамусьці зноў цягнула да грыфа. Вялікая чорная птушка сядзела на зямлі, распластаўшы свае агромністыя крылы, і сумна пазірала навокал. "І што гэта за жыццё ў птушкі такое? – абураўся ў думках Міхась. – Не жыццё, а турма!" Хадзіў па заапарку, а думкі не адставалі: "А што, калі ўзяць ды выпусціць бедака на волю? Хоць палётае, жыццё ўбачыць".
Хуценька збегаў да машыны, каб узяць кусачкі, і выразаў у сетцы круг. Агледзеўся: нікога побач не было.
"Ляці, птах! Жыві на волі", – Міхась махнуў грыфу рукой на развітанне. Але, ступіўшы колькі крокаў, не вытрымаў і азірнуўся: чорны грыф паволі падыходзіў да адтуліны ў сетцы.
А раніцай Міхась зноў быў у заапарку.
Здалёку не паверыў сваім вачам: па клетцы няспешна прахаджваўся грыф. "Што ж ты, птах, не ўцёк? Чаму не паляцеў? Няўжо табе воля не мілая?" – у думках пытаўся ў грыфа Міхась і нічога не мог зразумець.
Ды і як было Міхасю зразумець гэту птушку, калі ён нічога пра яе не ведаў. Не ведаў, што лёс чорнага грыфа быў незайздросны. Што ў заапарк ён трапіў з цырка, дзе жыў у вельмі цеснай клетцы і таму нават не ўмеў лётаць. Не ведаў, што, калі грыфа пасялілі адразу ў вялікі вальер, яму было там няўтульна. Шмат чаго не ведаў пра грыфа Міхась.
(245 слоў)
Паводле Ю. Зарэцкай
Похожие статьи:
Васіль Жуковіч → Васіль Жуковіч - Птушыная мова
Авяр’ян Дзеружынскі → Авяр’ян Дзеружынскі - Птушыныя напевы
Пераказы, дыктанты → У вясеннім небе
Пераказы, дыктанты → Песня птушкі
Пераказы, дыктанты → Уладар начной пушчы