– А чаму гэтыя кветкі называюцца зязюльчыны слёзкі? – запыталася Арынка ў бабулі.
– Некалі зязюля падкінула два яйкі ў чужое гняздзечка. І вось вылупілася трое сваіх маленькіх жаўтароцікаў і двое зязюльчыных. Гаспадары гняздзечка не ведалі, што наседжваюць чужыя яйкі. Насіліся як апантаныя і ўсё кармілі ненажэрных птушанят. А чужакі неўзабаве выпхнулі малых з гняздзечка і засталіся адны ў сваіх прыёмных бацькоў.
Неяк пралятала паўз той куст, дзе ўжо аперыліся яе дзеткі, зязюля. Але тыя не пазналі маці. Не яна ж іх выседжвала ды гадавала. Вось зязюля і пачала ліць слёзкі. І дзе слёзкі ўпалі – там кветачкі гэтыя з зямлі праклюнуліся.
Арынцы стала зразумела, чаму кветачкі маюць такую назву.
(108 слоў)
(Паводле М. Даніленкі)
Похожие статьи:
Янка Сіпакоў → Янка Сіпакоў - Слёзы маці
Пераказы, дыктанты → Водар дзядоўніку
Янка Маўр → Янка Маўр - Слёзы Тубі
Пераказы, дыктанты → Дзіўныя кветкі
Пераказы, дыктанты → Бабровы слёзы