Спускаюся па набярэжнай міма Траецкага прадмесця паўз акуратныя, пад чырвонай чарапіцаю дамкі, але іх я не бачу, толькі падсвядома ўспрымаю збоку невыразныя ружаватыя цені. Быццам зусім няісны, лунае перада мною пад белымі воблакамі такі ж белы, акварэльна-прывідны кафедральны сабор. Потым ён у мяне збоку – гэта я ўжо іду, мабыць, па мосце над Свіслаччу, каб неўзабаве павярнуць на праспект Машэрава. Тут, на праспекце, на мяне часцей, чым дзе-небудзь, находзіць нешта філасофскае: я думаю, як фатальна ўвайшоў у маё чалавечае існаванне гэты вялікі сталічны горад. Але ці не паспяшаўся я з такімі сваімі думкамі?.. Самы сучасны ў горадзе праспект з яго вышыннымі гмахамі, няйнакш, мой урбаністычны міраж, які плыве, прывідна зыбаецца ў мяне перад вачамі, а яго бясконцы, аднастайны гул чуецца мне ўсё больш і больш аддаленым. Горад не запаланіў мяне ўсяго, ён толькі паўрэальны мой антураж, а сапраўды рэальным у маім жыцці намнога раней стала тое, што найперш было мне наканавана. Суджана было мне калісьці адшукаць у лясным гушчары схаванае Богам ад усяго свету Заліп’е, а ў ім забрысці ў двор да Гаркушы, каб вось ужо чвэрць веку так кроўна, так зацікаўлена быць далучаным то да адной, то да другой яго сямейнай гісторыі!
(192 словы)
Паводле М. Кусянкова
Похожие статьи:
Генадзь Бураўкін → Генадзь Бураўкін - Ты, горад мой...
Рыгор Барадулін → Рыгор Барадулін - Незвычайны горад
Пераказы, дыктанты → У горадзе (Паводле Я. Коласа)
Аляксей Пысін → Аляксей Пысін - Мой зялёны горад
Пераказы, дыктанты → У горадзе