Мінулі адзін, другі бугрысты ўзгорак, а на трэцім Федзя Салаўянчык азірнуўся. Асветлены сонцам, горад займаў увесь далягляд. Адсюль Федзя лёгка мог адрозніць заводскія будынкі ад жылых дамоў, катэджаў і чатырохпавярховага інтэрната, дзе ён жыў з сябрамі. Відаць былі і карпусы з цэхамі, у якіх яны працавалі. Стромкі комін заводскай электрастанцыі высока дыміў у неба. Усё гэта здалося Федзю такім сваім, блізкім... Ці даўно ён, упершыню пад’язджаючы да горада, прыблізна з таго ж месца баязліва і насцярожана ўглядаўся на гэту раскіданую будоўлю, на гэты комін – на ўсё такое невядомае, загадкавае і таямнічае? А цяпер – цяпер аўтазавод і роднае слова, якое дзесьці там, за Крутой гарой, невымоўнымі ніцямі пачуццяў звязаліся ў адзін тугі вузел, які хаваўся недзе ў самым сэрцы.
(119 слоў)
Паводле І. Грамовіча
Похожие статьи:
Рыгор Барадулін → Рыгор Барадулін - Незвычайны горад
Пераказы, дыктанты → У горадзе (Паводле Я. Коласа)
Генадзь Бураўкін → Генадзь Бураўкін - Ты, горад мой...
Пераказы, дыктанты → У горадзе
Аляксей Пысін → Аляксей Пысін - Мой зялёны горад