Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Аддаленасць

   Углядаюся ў мінулае. Яно расплываецца, як акварэль на вільготнай паперы. Вобраз дзеда зусім далёкі, як сон, нібыта мой дзед Валодзя і не адыгрываў той вызначальнай ролі ў маім становішчы, якую ён меў.
   Капаю з дзедам Валодзем пограб. Сонца. Спёка. Пот у вочы цячэ. Дзед махае рыдлёўкай нараўне са мною і яшчэ распавядае пра тое, як працаваў грузчыкам на чыгунцы.
   Пасля абеду я адмаўляюся капаць пограб, дзед дакопвае без мяне. Мусіць, трэба ведаць, як правільна трымаць у руках рыдлёўку.
   Заўсёды, калі жыццё пераломлівалася, страчвала каштоўнасць, а жах і няпэўнасць авалодвалі маёй душой, згадваўся дзед, ягонае простае сялянскае жыццё. Я разумеў, што праца на зямлі не менш значная за дыпламатычныя пасады і кіраўнічыя рэгаліі.
   Цяпер дзед Уладзімір – успамін. Мне цяжка пачуць ягоны голас. Даводзіцца доўга і напружана настройвацца, каб усё ж пачуць яго слова. Слова, сказанае голасам дзеда Валодзі. Яшчэ я чую яго. Яшчэ ўсё чую.
(144 словы)

Паводле А. Глобуса

 

Похожие статьи:

СачыненніПа старонках твораў пра мінулае

Сучасная літаратура БеларусіТэма гістарычнага мінулага Беларусі ў сучаснай беларускай прозе

СачыненніПостаці далёкай мінуўшчыны

Пераказы, дыктантыСведкі мінулага

Ніл ГілевічНіл Гілевіч - Лірычны каментарый да нашага радаслоўя