Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Непаўторнае відовішча

   Гэтым ранкам туман досыць доўга не пакідаў ракі.
   Туман парадзеў, развеяўся. Пачалі выступаць контуры далёкіх дрэў на пагорку за ракой. Раптам я заўважыў лася. Выйшаў ён з прыбярэжнага кустоўя і, убачыўшы перад сабою раку, спыніўся. Пастаяў колькі хвілін, агледзеўся і рушыў далей. Ішоў ён паважна, не спяшаючыся, галаву трымаў высока, ганарліва, быццам баяўся згубіць сваю дарагую карону.
   Вось ён наблізіўся да берага і, не вагаючыся, рашуча ўвайшоў у цёплую ваду. Тыцнуўся ў яе пысай і прагна стаў піць.
   Што і казаць, вельмі маляўнічая карціна: задуменная туманная раніца, спакойная роўнядзь санлівай ракі і вось гэты лясны волат у ёй.
   Аднекуль здалёк даляцеў стрэл. Лось спалохана скалануўся, нервова ўскінуў угору рагатую галаву і, нібы статуя, застыў на месцы, гатовы ў любую хвіліну знікнуць у хмызняку.
   У гэты момант з-за шэрага кустоўя чырвоным колам выкацілася жнівеньскае сонца – вялізнае, яркае. На нейкае імгненне яно апынулася на галінастых рагах жывёлы, заліло іх яркай чырванню.
   Якое ж гэта было непаўторнае відовішча! Такое чалавеку суджана, мусіць, убачыць толькі раз у жыцці. Здаецца, глядзеў бы на гэты цуд, не адводзячы вачэй, і глядзеў...
   Нарэшце лось выйшаў з вады. Пастаяў з хвіліну задуменна, энергічна страсянуўся і спакваля пайшоў сваёй дарогай далей. А неўзабаве знік у зарэчным зарасніку.
(198 слоў)

Паводле Р. Ігнаценкі

 

Похожие статьи:

Еўдакія ЛосьЕўдакія Лось - Маці

Еўдакія ЛосьЕўдакія Лось - Казка пра ласку

Еўдакія ЛосьЕўдакія Лось - Уцякач

Еўдакія ЛосьЕўдакія Лось - Зайчык-выхваляйчык

Еўдакія ЛосьЖыццёвы і творчы шлях Еўдакіі Лось