А слаўна-такі ўстаць да сонца, як прырода толькі што пачне прачынацца ад кароткага летняга сну, выйсці на прастор і прайсці некалькі вёрст па расе на чыстым паветры! Дзень ледзь-ледзь занімаецца. Над лесам і полем яшчэ – цемната. Над лугам – тонкая посцілка белаватага туману. Неба на ўсходзе чырванее. Раннія жаваранкі затрапяталі ў небе крылцамі, і льецца іх вясёленькая песня. Тым часам хлопцы выйшлі ў лес. Верхавіны высокіх хвой ужо залаціліся першымі промнямі сонца, ціха стаялі, не варушыліся. Недзе высока над імі, бачна, ці на іх верхавінах звінелі мошкі, і здавалася, што лес маліўся богу ў ціхі час раніцы. Птушкі шчабечуць на ўсе лады. Спявае дрозд, пераклікаюцца сойкі, крычыць жаўна, стукае дзяцел па дрэве сваёй моцнай дзюбай. Далёка-далёка, у гушчары яловага лесу, варкуе голуб. І ўсюды – сонца, лета, цяпло і прыгажосць.
(128 слоў)
Паводле Я. Коласа
Похожие статьи:
Авяр’ян Дзеружынскі → Авяр’ян Дзеружынскі - Летняя раніца
Пераказы, дыктанты → Раніцою
Пераказы, дыктанты → Вясновая раніца (Паводле Я. Скрыгана)
Язэп Пушча → Язэп Пушча - Раніцу шчэбет пільнуе ...
Якуб Колас → Якуб Колас - Раніца вясною