У Шоўкавічах расце векавы дуб-волат, з якога пачынаецца Шоўкаўская дуброва – помнік беларускай прыроды. Дуб у тры абхваты, як і раней, велічна ўзвышаецца над паселішчам, нагадвае ўсім, хто сюды завітае, што тут жылі, спраўлялі хрэсьбіны, гулялі вяселлі, святкавалі святую Сёмуху шчырыя, адвечныя земляробы, мудрыя і духоўна багатыя сяляне.
У Год роднай зямлі каля дуба ўзнік арыгінальны мемарыял. З яго і пачалося новае жыццё ў Шоўкаўскага дуба. Цяпер ён не проста прадстаўнік дубровы, якая ахоўваецца дзяржавай. Дуб – вартаўнік памяці пра ўсіх шоўкаўцаў, якія загінулі ў гады вайны, падчас рэпрэсій або пакінулі гэты свет па старасці. А памяць і ёсць тая духоўнасць, якая не дае памерці, згінуць усяму добраму. Колькі жыве памяць, столькі жывуць чалавек, яго імя, яго справы. Хай жа вечнымі будуць на Зямлі нашы продкі, сучаснікі і нашчадкі! Хай ніколі не абрываецца жывая повязь пакаленняў і сярод раслін, і сярод родаў людскіх!
Похожие статьи:
Якуб Колас → Карціны роднай прыроды ў паэме «Новая зямля». Жанравыя асаблівасці паэмы
Пераказы, дыктанты → Крыштальны звон бяроз
Пераказы, дыктанты → Зімовы начлег
Пераказы, дыктанты → Беражыце прыроду
Пераказы, дыктанты → Чалавек і прырода