Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Яўгенія Янішчыц - Маналог вавёркі

Вось і мяне, як іншых, прыручылі...
А я ж сама ірвалася штосілы
З зялёнага свайго кутка ляснога,
Шукала іншы, болей прыгажэйшы,
Мяняючы пры гэтым процьму дрэў...
I вось знайшла... адно навекі кола,
Дзе ў ім кручуся звыкла і нястомна
I дзень, і ноч; і ноч яшчэ, і дзень...
Дарэмна ж думаць, што апладысменты
Ўжо заглушылі гром лясны ці буру,
Ці кукаванне мілае суседкі.
Ці крык сляпой прыяцелькі-савы...
Калі кручу капронавае кола
I разам з ім сама ж у ім кручуся –
Я ўспамінаю па-над лесам зоры
I, нібы ў зорах, гнуткую ляшчыну,
З якой скаціўся спелы ўжо арэх...
Грэх на душы, калі ў імшастых травах
Апроч мяне не знойдуцца нікому
Крамяныя мае баравікі...
О, мой наіў – далёкі і няспраўдны!
А прыпамінак – пройдзе ці не пройдзе –
Бяды такой!..

Бо нехта ж ладзіў кола

Не для зязюлі, мілае суседкі,
Не для савы, прыяцелькі маўклівай,
А для мяне – і толькі для мяне!!!

 

Похожие статьи:

Яўгенія ЯнішчыцТворчасць Яўгеніі Янішчыц

Яўгенія ЯнішчыцЯўгенія Янішчыц - Свята пірага

Яўгенія ЯнішчыцЯўгенія Янішчыц - Каліна зімы

Яўгенія ЯнішчыцЯўгенія Янішчыц - Ты пакліч мяне. Пазаві...

Яўгенія ЯнішчыцЯўгенія Янішчыц - Мова