Прымаўку — «твая дарога — ад печы...» —
Не знаў. Ці знаць не любіў,
А ўзвальваў сам дарогу на плечы,
Колькі бачыў — столькі хадзіў.
Перамераны ўсе тутэйшыя вёрсты.
Перамераны поле, лес, сенажаць.
I дарога твая, нібы леты ды вёсны,
Засынала ў дванаццаць. Прачыналася ў пяць.
Смольны дух ад утульнай ватоўкі
Прыносіў у дом лясны камандзір.
...З лясоў Кыштоўкі ляцелі паштоўкі —
Была адкрыта
табе і Сібір.
Была адкрыта табе трывога
За дзень наступны. За рэчку з ляском,
Пакуль сама на цябе дарога
Не ўпала
жоўтым балючым пяском...
Похожие статьи:
Яўгенія Янішчыц → Творчасць Яўгеніі Янішчыц
Яўгенія Янішчыц → Яўгенія Янішчыц - Каліна зімы
Яўгенія Янішчыц → Яўгенія Янішчыц - Мова
Яўгенія Янішчыц → Яўгенія Янішчыц - Ты пакліч мяне. Пазаві...
Яўгенія Янішчыц → Яўгенія Янішчыц - Свята пірага