Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Яраслаў Пархута - Журавы

   Іх гнала ў нялёгкую дарогу восень. I яны плылі ў сіняй бездані, пасылаючы на зямлю сваю развітальную песню. Гэта журботнае «кру-кру» падала на чараты, на прыбярэжны лазняк і памірала, прыглушанае ўсплёскамі азёрнай хвалі.
   Мы сядзім у чаўпе і моўчкі ўзіраемся ў неба. Я ведаю, што ў старога Андрэя шчыміць на сэрцы, і бачу, як вочы яго з сумам развітваюцца яшчэ з адным летам...
   – Глядзі! Глядзі! – раптам схамянуўся стары.
   Я разварочваю човен і заўважаю, як з глыбокага блакіту нібы хтосьці шпурнуў важака долу. Ён рыўкамі, як вялікі тапаліны ліст, асядае на сівы, спалавелы поплаў. А над важаком, збунтаваўшыся, кружаць і так тужліва курлыкаюць яго журавы...
   – Не даляцеў. Падарваўся, – ціха, нібы сам сабе, гаворыць Андрэй.
   Паспакайнелая хваля ўжо не гойдае човен. I сціхла ў вушах трывожная песня птушак. Толькі ледзь чуцён шэпт старога:
   – У жорава такое здараецца на паўдарозе. I ў чалавека...

Похожие статьи:

Яраслаў ПархутаЯраслаў Пархута - Апошні гусляр

Яраслаў ПархутаЯраслаў Пархута - Снегавічок

Яраслаў ПархутаЯраслаў Пархута - Бомжык

Яраслаў ПархутаЯраслаў Пархута - Птушыны інтэрнат

Яраслаў ПархутаЯраслаў Пархута - Камароўка