У грудзях – пачуццяў бура,
Ў галаве – ад думак вятругі:
Звар’яцела Беларусь і, здуру,
На сябе надзела ланцугі;
Канапляную звіла вяроўку,
Каб зрабіць дабротную пятлю
I ўсадзіць туды сваю галоўку,
Як з Расіяй пажадае «шлюб».
Не хачу пры гэтакай нагодзе
На хаўтурах Бацькаўшчыны быць.
Ці ж сапраўды ты здурнеў, народзе,
I пажыць не хочаш без журбы?
Ліпень-жнівень 1994 г.
Похожие статьи:
Пераказы, дыктанты → Душа народа
Юрась Свірка → Юрась Свірка - Верны крэўнаму брацтву
Васіль Зуёнак → Васіль Зуёнак - Будучыня
Якуб Колас → Якуб Колас - Народ у трылогіі «На ростанях». Вобразы сялян-палешукоў
Якуб Колас → Служэнне народу — асноўны абавязак мастака. Паэма «Сымон-музыка»
