Люблю я ціхую паэзію,
Дзе не крычаць і не шумяць.
Удумліва, а не гарэзліва
Душу умее высвятляць.
Люблю я ціхую… Разважліва
Яна вядзе душэўны лад.
І слова кожнае узважвае,
Як россып залатых зярнят.
І словы пачуццём яднаюцца:
Іх вывярае дзень пры дні.
Яны пакорна прачынаюцца
І не маўчаць у цішыні.
Здаецца, сам такою дыхаю,
І верна ёй хачу служыць.
Дык хто ж яе абразіў: ціхаю
Назваць таго, хто не крычыць.
Похожие статьи:
Юрась Свірка → Юрась Свірка - Свята
Юрась Свірка → Юрась Свірка - З першым снегам
Юрась Свірка → Юрась Свірка - Ласіны стажок
Юрась Свірка → Юрась Свірка - Яшчэ раз пра маці
Юрась Свірка → Юрась Свірка - Верны крэўнаму брацтву