Адыходжу я ад вёскі, адыходжу.
Як падумаю,
Дык сэрца зашчыміць.
Гэту страту адчувае, мусіць, кожны,
Гэта страта, мусіць, кожнаму баліць.
Хоць любоў мая да вёскі не старэе,
Толькі ўсё ж мае гады не там бягуць.
Прыязджаю,
Калі мама прыхварэе
І пляменнікі у армію ідуць.
Для цябе я –
Адыходнік твой нязлоўны,
Прызнаюся табе, вёска, не хлушу...
Заглядаю я у вёску, як у слоўнік,
Каб упэўніцца, што правільна пішу.
Похожие статьи:
Юрась Свірка → Юрась Свірка - З першым снегам
Юрась Свірка → Юрась Свірка - Верны крэўнаму брацтву
Юрась Свірка → Юрась Свірка - Ласіны стажок
Юрась Свірка → Юрась Свірка - Яшчэ раз пра маці
Юрась Свірка → Юрась Свірка - Свята
