Да рук гарачых ліпне гліна,
здаецца, пальцы сочаць кроў...
А ён нагою зноў і зноў
ганяе ўвішны круг няўпынна.
І вырастае прыгажосць
у таямніцы рухаў-чараў,
нібы вяртае маладосць
майстэрства боскага ўладар –
Ганчар.
Напэўна, так калісьці Творца
на адзіноце сярод хмар,
натхнёны духам сваёй моцы,
ствараў Адама – сына мар,
не склаўшы рук да самай ночы,
як той Ганчар.
Похожие статьи:
Казімір Камейша → Казімір Камейша - Ганчары
Міхась Кавыль → Міхась Кавыль - Рандо
Пераказы, дыктанты → Шчаслівая раніца
Алесь Салавей → Алесь Салавей - Рандо
Р → Рандо