Зноў вас пабачыў, бярозы старыя,
ваша утульнасць ізноў мяне крые.
Ціха гамоніць і вецце, і лісце,
як гаманіла калісьці, калісьці...
Вашы вяршыні кранаў я рукою,
ў вашых шатрах я шукаў супакою.
Нас над зямлёй вы ўзнасілі высока,
нас, напрадвесні, паілі вы сокам,
каб шанавалі ад шчырага сэрца
тую зямлю, ад якой ён бярэцца.
Гэту пашану ніколі не траціў,
а узмацняў яе шчыраю працай.
Зноў вас пабачыў, бярозы старыя,
ваша утульнасць ізноў мяне крые...
1958
Крыніца: Дубоўка У. Выбраныя творы: у 2 т. Т. 1. Вершы. – Мінск: Беларусь, 1965. – 540 с.
Похожие статьи:
Уладзімір Дубоўка → Уладзімір Дубоўка - Паляжам мы
Биографии → Уладзімір Дубоўка
Уладзімір Дубоўка → Уладзімір Дубоўка - Часіна ды з сокам рабіны...
Уладзімір Дубоўка → Уладзімір Дубоўка - Як сінячок да сонца лётаў
Уладзімір Дубоўка → Лірыка Уладзіміра Дубоўкі
