Далёкае мы любім надта,
чужыншчыне паклоны ўдол.
А хто успомніць нашы хаты
за ніззю ціхіх кволых слоў?
Паэты гімны ўсім складаюць,
а беларусам – пушча, гай.
Мая краіна дарагая,
ты прабачала – выбачай.
Такі наш лёс, такая доля,
галовы хілім нізка…
Ой! Даволі рабства ўжо, даволі,
таварыш любы, браце мой!
Хай будзе ў кожнага з нас сілы
ісці, змагацца – смерць адна. –
…Ці пад ярмом, як у магіле,
ці у магіле без ярма…
Похожие статьи:
Биографии → Уладзімір Дубоўка
Уладзімір Дубоўка → Уладзімір Дубоўка - Часіна ды з сокам рабіны...
Уладзімір Дубоўка → Уладзімір Дубоўка - Як сінячок да сонца лётаў
Уладзімір Дубоўка → Уладзімір Дубоўка - Паляжам мы
Уладзімір Дубоўка → Лірыка Уладзіміра Дубоўкі