Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём
Штогодна, штогадзінна, штохвілінна,
Твой кожны дзень,
Забраны забыццём,
Лічы сваім найбольшым адкрыццём,
Ты – з дрэва часу
Кволая галіна.
Штодня вядзі з самім сабою бой,
Каб клопаты цябе не пахавалі,
Жыві надзеяй,
Мараю слабой,
Што свет трымаецца
Адным табой –
З ракі ўсёзабыцця – намерам хвалі.
Старайся не ў дзяльбе,
А ў малацьбе,
Каб вымалаціць з цемрачы праменне.
Ляж зморшчынкай
Ва ўсмешцы на ілбе,
Каб недзе ўспомніла жыццё цябе,
У незваротнай вечнасці –
Імгненне.
Похожие статьи:
Рыгор Барадулін → Творчасць Рыгора Барадуліна
Биографии → Рыгор Барадулін
Рыгор Барадулін → Рыгор Барадулін - Уцякала зіма ад вясны...
Рыгор Барадулін → Рыгор Барадулін - Світанняў я з табой не сустракаў...
Рыгор Барадулін → Дзіцячая паэзія Рыгора Барадуліна