У Мікіткі двойкі ў сшытку
Шыі гнуць,
Як тыя гусі.
Абяцае ўсё Мікітка:
– За вучобу я вазьмуся.
Сшытак новы завяду
І, нібы на паваду,
Ўсе пяцёркі павяду.
З захапленнем,
Са стараннем
Ён рашаў задачу ўранні,
Толькі так пяром вадзіў –
Кляксу з бохан пасадзіў.
Уздыхаў Мікітка горка:
– Зноў не будзе мне
пяцёркі...
А назаўтра
Жвава, вёртка
Маляваў хлапец вавёрку.
Так малюнкам захапіўся,
Што на хвост зусім забыўся.
– Не было б хваста
ў вавёркі,
Атрымаў бы я пяцёрку...
Потым з дружбаком
Ягоркам
Коўзаўся Мікітка з горкі.
Прапусціў урок хлапчына,
Ды знайшлася зноў
прычына:
– Каб не горка, не Ягорка,
Я б дамоў прынёс
пяцёрку...
І адна ў яго гаворка:
– Каб ды каб,
Я б меў пяцёрку...
Сшыткі новыя заводзіў,
Толькі з двойкамі прыходзіў.
Похожие статьи:
Рыгор Барадулін → Рыгор Барадулін - Уцякала зіма ад вясны...
Рыгор Барадулін → Дзіцячая паэзія Рыгора Барадуліна
Рыгор Барадулін → Рыгор Барадулін - Світанняў я з табой не сустракаў...
Биографии → Рыгор Барадулін
Рыгор Барадулін → Творчасць Рыгора Барадуліна