А мову ледзь не затапталі
I асмяялі, як раней.
А вы ў народа запыталі,
Якая мова нам радней?
Бацькі (яшчэ не ўсе),
I Дурні,
I хамы (хамам не пярэч!)
Сцвярджаюць:
«Руская — культурней
I прагрэсіўней.
Нашу — прэч!»
Так мова руская —
У сіле!
Яна багатая...
Але
Мы бульбай дзелімся з Расіяй,
Шлём сала, мяса і алей.
Мацуем нашу роднасць працай,
Дзе цяжка —
Мы туды ідзём.
Над кожнаю магілай брацкай
Мы кветкі памяці кладзём.
А мову родную заўсёды
I ўсюды вучыць першы клас.
А ў нас стыдаюцца: «Не модна...»,
Як і калісьці ў царскі час.
Усе сыны усіх народаў
На памяць помняць родны верш
I ганарацца песняй роднай,
З якой з калыскі ты жывеш.
Ну, а салдаты з Беларусі
Ці служаць, ці ідуць на бой,
Саромяцца ў юнацкай скрусе:
Не знаюць спадчыны сваёй...
Мілей мне «кнігаўка», чым «чыбіс»,
Бо голас кнігаўкі ў душы.
I бульбу смажаную чыпсам
Ты зваць па модзе не спяшы.
I я на «клюкву» «журавіны»
Не прамяняю, не аддам.
I светлы край наш жураўліны
Я дзецям ціха перадам.
Похожие статьи:
Пімен Панчанка → Пімен Панчанка - Вясёлай маланкаю ластаўка бліскае…
Пімен Панчанка → Пімен Панчанка - Зварот
Пімен Панчанка → Пімен Панчанка - Сармацкае кадзіла
Пімен Панчанка → Пімен Панчанка - Сармацкае кадзіла - ГДЗ
Пімен Панчанка → Духоўны свет лірычнага героя ў паэзіі Пімена Панчанкі