У садзе маім – залатыя жыткі ды вяргіні.
Па ліпеньска-жнівеньскіх люта навальных дажджах
Кароткія дні ўшчэрць наліты і сонцам, і сінню,
Цяплом і лагодай атулены дол па начах.
У садзе маім, павуцінкай знітованы белай,
Ідуць клён з бярозкай на гібельна-зоўны касцёр.
I гэтак дзівосна, і блізка ўсё, і зразумела,
Нібыта прырода ўзяла маю жытку за ўзор...
1988
Похожие статьи:
Ніна Мацяш → Ніна мацяш - Дажджынка
Ніна Мацяш → Ніна Мацяш - Незалежнасць
Ніна Мацяш → Ніна Мацяш - Запозненаю дзікаю ажынай...
Ніна Мацяш → Ніна Мацяш - Бязладная размова
Ніна Мацяш → Творчасць Ніны Мацяш