Чаму так згадваем былое,
Свае ранейшыя часы
На той, што на схадку, палове
Жыццёвай нашай паласы?
Да золкіх росаў дотык босы
Або, калі ўжо дзень патух, –
То гуд чмяля сумнагалосы,
Ці прыгуменны рай бярозы,
Ці бессмяротны хлебны дух.
Нібыта толькі й разгарнення,
Нібыта толькі й захаплення,
Што ў несур’ёзнай той журбе...
Але ж і болей чым імгненне
Не прыме вечнасць ад цябе.
Похожие статьи:
Міхась Стральцоў → Міхась Стральцоў - Сена на асфальце
Міхась Стральцоў → Творчасць Міхася Стральцова
Міхась Стральцоў → Міхась Стральцоў - Адзін лапаць, адзін чунь
Биографии → Міхась Стральцоў
Міхась Стральцоў → Міхась Стральцоў - На чацвёртым годзе вайны