Максім Багдановіч - Возера

Стаяў калісь тут бор стары,
І жыў лясун у тым бары.
Зрубалі бор – лясун загінуў.
Во след яго ад той пары:
Сваё люстэрка ён пакінуў.

Як у нязнаны свет акно,
Ляжыць, халоднае, яно,
Жыццё сабою адбівае
І ўсё, што згінула даўно,
У цёмнай глыбіні хавае.

Похожие статьи:

Пераказы → Самае глыбокае возера

Пераказы → Навальніца на возеры

Пераказы → Лясное возера

Пераказы → На беразе Нарачы

Пераказы → Свіцязь