Леанід Галубовіч - Я — раб паэзіі...

Я — раб паэзіі. I ўсё ж надзіва
Шчаслівы, што — як вязень ланцугом
Прыкуты сваёй мовай да Радзімы
I разам да сусвету усяго.

Што ўсё часцей я адчуваю змову
Душы і сэрца з забеллю бяроз...
Што апраўдае?

Апраўдае мова,

Якую маці вышаптала скрозь,
Мой лёс гадаючы...

Похожие статьи:

Леанід Галубовіч → Творчасць Леаніда Галубовіча

Леанід Галубовіч → Леанід Галубовіч - Мова

Леанід Галубовіч → Леанід Галубовіч - верш "Паэзія"

Леанід Галубовіч → Леанід Галубовіч - Дзяцінства пачынаецца з пытання...

Леанід Галубовіч → Леанід Галубовіч - Людскою разумнаю воляй...