Маю душу ў спакоі пакінь,
дум крылатых не стаў на калені,
нат вачэй паднямонская сінь
пацямнела ў адчаі цярпенняў.
Не скрываю няспутаных дум,
узіраюся смела і проста,
сваёй сцежкай наперад іду —
Юдаў твар для мяне не сяброўства.
Мо замала вам грошай далі?
Што ж, прадаць вам другіх давядзецца.
Прыйдзе час, і на нашай зямлі
на пакутнай не будзе вам месца.
1942
Похожие статьи:
Ларыса Геніюш → Ларыса Геніюш - Вясковы дом
Ларыса Геніюш → Ларыса Геніюш - Зіма. Мароз кусаецца...
Ларыса Геніюш → Творчасць Ларысы Геніюш
Ларыса Геніюш → Ларыса Геніюш - Аблокі
Ларыса Геніюш → Ларыса Геніюш - Зіма