Апавяданне «Бяздонне» выяўляе класавую жорсткасць паслякастрычніцкага жыцця.
Алёша з беднай вясковай сям'і прыехаў у горад вучыцца. Падпрацоўвае на разгрузцы дроў. Андрэй Стронін, таксама студэнт, сын багатага мешчаніна. Грошы яму прысылае брат, уладальнік вялікага магазіна. Адчуванні Алёшы: «І здаецца Алёшу, што гэта (радасць, вясёласць ад гукаў музыкі) – выяўленне, адзнакі таго вялікага, к чаму ідуць людзі на зямлі... Жыццё шырокае, яно само ў сабе – нават як факт ужо існавання – радаснае». Адчуванні Андрэя: «...Абыякавасць для чалавека ўжо ва ўсім тым, што на кожным кроку ў жыцці... Няма таму чалавеку радасці непасрэдна ад жыцця, а за гэтым і жыццё не ёсць жыццё». Стронін параўноўваецца з мерцвяком. «І тады адчуў Алёша, што між ім і Строніным – бяздонне. Што ён, Алёша, будзе жыць, Стронін жа адыходзіць у нябыт. І чым хутчэй Стронін і яму падобныя адыйдуць у нябыт, тым хутчэй размахнецца шырыня жыццёвай радасці».
Похожие статьи:
Кузьма Чорны → Пошукі будучыні. Першая частка. Украдзенае маленства
Кузьма Чорны → Кузьма Чорны - Пошукі будучыні. Асноўныя праблемы рамана
Кузьма Чорны → Сацыяльна я і маральна-філасофская праблематыка рамана Кузьмы Чорнага "Трэцяе пакаленне"
Кузьма Чорны → Кузьма Чорны - Насцечка
Кузьма Чорны → Пошукі будучыні. Другая частка. Вялікае скрыжаванне