Сонца з-за лесу ўстае.
Лёт у буслоў невысокі.
Бледныя вусны твае,
Белыя, белыя шчокі.
Смутак яшчэ не прайшоў,
I засталася трывога.
Бачыш, у ранніх буслоў
Шчасця і радасці многа.
Дык і сама не тужы,
Дык і гаркоты не помні.
Робяць буслы віражы,
Першыя згледзеўшы промні.
Колер вясёлых рабін
Дужа кантрасны з табою.
Добра, што я не адзін
Гэтай іду раніцою.
Час, калі сонца ўстае,
Вод арам лета спакусны.
Любыя вочы твае,
Мілыя, мілыя вусны.
Крыніца: Галасы вёснаў: Сучасная беларуская паэзія / Уклад. А. І. Бельскі, У. А. Дзіско; – Мінск: Полымя, 1997. – 318 с.
Похожие статьи:
Віктар Гардзей → Віктар Гардзей - Лясная трывога
Віктар Гардзей → Віктар Гардзей - Каламутная вада
Віктар Гардзей → Віктар Гардзей - Падарожжа ў Цельшына
Віктар Гардзей → Віктар Гардзей - Бедная басота (урывак)
Віктар Гардзей → Віктар Гардзей - Старыя жорны
