Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Барыс Сачанка - Настачка

Увага!!! Поўны змест

   З горада ў вёску да бабы і дзеда прыехала ўнучка Настачка. Надта ж спадабалася Настачцы ў дзеда і бабы. Так што калі тата і мама пачалі збірацца ехаць назад у горад, Настачка нават заплакала:
   – Не хачу нікуды ехаць. Хачу ў дзеда і бабы жыць.
   Дзед і баба толькі таго і чакалі.
   – Няхай пераначуе ў нас, – узяліся яны ўгаворваць тату і маму. – Калі што якое – заўтра прыедзеце і забераце.
   Тата і мама паслухаліся.
   Ні на крок не адыходзілі ад унучкі дзед і баба. I накармілі яе, і напаілі, і спаць палажылі.
   Прачнулася раніцай Настачка і доўга не магла зразумець, дзе гэта яна. Калі ж нарэшце зразумела, здагадалася, саскочыла з ложка, патэпала босымі ножкамі туды, дзе была кухня. Адчыніла дзверы – і ўбачыла бабу і дзеда. Баба, нагнуўшыся над дзіўнай драўлянай пасудзінай, нешта таўкла, а дзед… Што ж гэта такое рабіў дзед? Сядзеў на зэдліку і біў малаточкам па нечым бляшаным – дзінь-дзінь-дзінь!..
   – Дзед, што ты робіш? – спытала Настачка.
   – Касу кляпаю, – заўсміхаўся ў свае пышныя вусы дзед.
   – А навошта табе каса?
   – Касою я накашу кароўцы сена. Кароўка з’есць яго і дасць нам малачка. А з малачка, як ты ведаеш, і смятана, і тваражок, і маселка.
   – А ты, бабуля, што робіш? – падышла бліжэй да бабы Настачка.
   – Я таўку бульбу, – лагодна адказала баба. – Усыплю сюды мукі, развяду цёпленькай вадою ды свіней накармлю.
   Пастаяла Настачка, паглядзела на дзеда і бабу і кажа:
   – Дзед сена будзе касіць, бабуля свіней карміць. А мне што рабіць?
   – О! Абы ахвота была, а работы ў нас на ўсіх хопіць.
   Кінула баба таўчы бульбу, узяла місачку, насыпала ў яе залацістых зярнят.
   – Я вось пайду свіней карміць, а ты – падала яна місачку з зярнятамі Настачцы, – курэй накорміш. Куры наядуцца зярнят і яечка табе свежанькае знясуць…
   Прыехалі з горада мама і тата, бачаць: стаіць Настачка сярод двара і сыпле курам ячмень, а тыя дзяўбуць яго ды ціхенька – ко-ко-ко! – перамаўляюцца, няйначай, радуюцца, што памочніца ў дзеда і бабы з’явілася, хваляць яе.
   Глядзелі на Настачку тата і мама: малая, а якая малайчына! Цяпер яны пэўна ведалі: будзе Настачка клапатлівая гаспадыня-працаўніца.

Похожие статьи:

Барыс СачанкаБарыс Сачанка - Хлеб

Барыс СачанкаБарыс Сачанка - Сляды

Барыс СачанкаБарыс Сачанка - Карчоўнік

Барыс СачанкаБарыс Сачанка - Ля даўняга селішча

Барыс СачанкаБарыс Сачанка - Зерне і млын