Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Аляксей Якімовіч - Па дарозе са школы

   Цёплым вясновым днём хлопчыкі-аднакласнікі вярталіся са школы. Хутка будзе ручай, а там і вёска побач, рукою падаць.
   Перагаворваючыся, жартуючы, яны непрыкметна падышлі да ручая.
   – Наш ручай сёння вунь як разліўся! – заўважыў Косця.
   – Высокая вада кладку можа знесці, – занепакоіўся Алесь.
   І сапраўды, вясенняя паводка сарвала кладку.
   Да хлопчыкаў падышла бабуля. Яна, відаць, ужо даўно адпачывала тут.
   – У госці да ўнучкі сабралася... Што рабіць, не ведаю, – бабуля бездапаможна развяла рукамі.
   Хлопчыкі адышліся убок.
   – Давайце абыдзем ручай, – прапанаваў Рыгорка.
   – Мы абыдзем, а бабуля і да вечара да сваёй унучкі не дабярэцца, – не пагадзіўся Алесь.
   – Трэба новую кладку зрабіць! – рашуча рассёк рукою паветра Вова. – Хіба адна бабуля ў вёску ідзе? Уяўляеце, што будзе тут, калі сцямнее?
   – Давайце знойдзем бервяно і зробім кладку, – падтрымаў Вову Алесь.
   Бервяно ляжала каля ручая. Хлопчыкі ледзь змаглі падняць яго: цяжкае вельмі. Так-сяк прынеслі і перакінулі на другі бераг. Рыгорка зірнуў на бабулю і сказаў:
   – Яшчэ парэнчы трэба зрабіць.
   На абодвух берагах ручая хлопцы ўбілі ў зямлю калкі, а парэнчы прымацавалі да іх лазою.
   – Пераходзьце, не бойцеся, – запрасіў бабулю Алесь і першым праз кладку перабег, каб бачыла бабуля, што кладка надзейная.
   Жанчына асцярожна ступіла на кладку, узялася рукамі за парэнчы і, перайшоўшы на другі бераг, падзякавала:
   – Дзякуй вам, дзеткі.
   Весела перагаворваючыся, аднакласнікі пабеглі ў вёску.

Похожие статьи:

Алесь ЯкімовічАлесь Якімовіч - Хітры воўк

Алесь ЯкімовічАлесь Якімовіч - Аладкі

Алесь ЯкімовічАлесь Якімовіч - Байка пра казла

Алесь ЯкімовічАлесь Якімовіч - Вераб’ёвы госці

Алесь ЯкімовічАлесь Якімовіч - Аўтамат