Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Аляксей Якімовіч - Неслух

Увага!!! Поўны змест
 

   На агародзе, за старым плотам, жылі Сланечнік, Кроп і Цыбуля. Памыюцца, бывала, расою, з цёплым сонейкам павітаюцца і пачынаюць адзін аднаму розныя гісторыі расказваць. І пра тое, як сюды, на агарод, трапілі, і пра тое, як з зямлі вырасталі, падымаліся.
   Прачнуліся аднойчы рана-раненька, і высокі Сланечнік усклікнуў:
   – А ў нас новы сусед!
   Прыгледзеліся Кроп і Цыбуля: сапраўды, ляжыць каля плота, у разорцы, штосьці кругленькае, зялёнае, паласатае.
   – Мячык гэта, – расчаравана прамовіла Цыбуля.
   – І праўда, – падтрымаў яе Кроп. – Відаць, суседская дзяўчынка забылася.
   – Давайце спытаемся, мячык ён ці не, – прапанаваў Сланечнік і, сагнуўшыся ў паклоне, прывітаўся: – Добры дзень, сусед. Як цябе завуць?
   – Гарбуз, – нясмела адказаў той.
   – Чаго ты ў разорцы хаваешся? Да нас ідзі, – паклікала Цыбуля.
   – Баюся, – ледзь чутна прашаптаў Гарбуз.
   Ён быў яшчэ маленькі і таму ўсяго-ўсяго на свеце баяўся: і сярдзітай пчалы, і калючага асоту, і нават звычайнага матыля.
   – Які ён паласаценькі! – усклікнуў у захапленні Сланечнік.
   – Які ён кругленькі! – дадаў Кроп.
   – Якое ў яго прыгожае імя! – шчыра пазайздросціла Цыбуля.
   Хваляць Сланечнік, Кроп і Цыбуля, новага суседа, не нацешацца ім. А ён слухае ды гонару набіраецца. Асмялеў, з разоркі выскачыў:
   – Я самы спрытны, я самы дужы! Я і на плот магу залезці!
   – Навошта на плот лезці? – дзівіцца Сланечнік. – Няўжо табе з намі сумна?
   – Разаб’ешся, – папярэджвае Кроп. – Хіба не бачыш, што ў плоце слупы струхнелыя?
   Гарбуз і слухаць не хоча. Ад гонару як на дражджах расце. Учапіўся хвосцікам за штыкетнік і пакарабкаўся наверх.
   – Куды ты? – крычыць Кроп.
   – Злазь хутчэй, – просіць Цыбуля. – Упадзеш. Вунь які ты тоўсты!
   Не слухае Гарбуз суседзяў, лезе на плот і хваліцца:
   – Я ўсё магу. Я самы дужы, я самы спрытны!..
   І тут падняўся моцны вецер, па агародзе памчаўся. Нахіліліся да зямлі Сланечнік, Кроп і Цыбуля, ад ветру схаваліся. Мінуў іх вецер, на плот наляцеў. Не вытрымалі струхнелыя слупы, паваліўся плот, а за ім – Гарбуз на зямлю грукнуўся. Ды так моцна, што адразу на кавалкі разляцеўся.

Похожие статьи:

Алесь ЯкімовічАлесь Якімовіч - Аўтамат

Алесь ЯкімовічАлесь Якімовіч - Вераб’ёвы госці

Алесь ЯкімовічАлесь Якімовіч - Байка пра казла

Алесь ЯкімовічАлесь Якімовіч - Аладкі

Алесь ЯкімовічАлесь Якімовіч - Хітры воўк