Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Юрась Свірка - А ўсё ж вінаваты і я...

А ўсё ж вінаваты і я:
Суладдзе ў прыродзе парушана.
Паменшала птушак сям’я,
І рыба бяздумна патручана.

Няма чым віну апраўдаць,
Сумленне маё зацярушана:
Баяўся адкрыта крычаць,
А толькі даводзіў нязмушана.

І я вінаваты у тым:
Без толку балотца асушана.
Напэўна, і ў слове маім
Трывога гучала прыглушана.

Што сосны трывожна шумяць,
Што ў лузе без кнігавак ціха,
Патрэбна было закрычаць,
А я, нібы пташачка, ціўкаў.

 

Похожие статьи:

Юрась СвіркаЮрась Свірка - З першым снегам

Юрась СвіркаЮрась Свірка - Яшчэ раз пра маці

Юрась СвіркаЮрась Свірка - Ласіны стажок

Юрась СвіркаЮрась Свірка - Свята

Юрась СвіркаЮрась Свірка - Верны крэўнаму брацтву