Уладзімір Жылка - Праметэй

О няволя... нясіла... Ды не!
З гордых вуснаў не вылеціць стогн!
Пакарацца, хіліцца не мне!
Гнеў, як полымя, мора імкне,
І ў вякі, і ў вякі мой праклён!
Мой праклён, мой пратэст — нібы гром,
Хай пачуюць, хто думаў, хто смеў,
Хто маім прасвятляўся агнём:
Ганьба! Вечная ганьба багом,
Чый магутны, няправедны гнеў!

1924

Похожие статьи:

Биографии → Уладзімір Жылка

Уладзімір Жылка → Уладзімір Жылка - Каханне

Уладзімір Жылка → Уладзімір Жылка - Хараство

Уладзімір Жылка → Уладзімір Жылка - Марта

Уладзімір Жылка → Уладзімір Жылка - Меч