Ой, не гніце, ветры, вербаў над ракою,
Над ракою быстрай не шумі, чарот.
Думала дзяўчына ранняю зарою,
Летняю зарою ды каля варот.
На кашулі белай васількоў галоўкі,
Вышыю пралескі міламу свайму,
Або пазалотай, або сінім шоўкам
Разатку узорна паясок яму.
Не гадала верба, што лісты увосень
Познім лістападам звянуць, ападуць, –
Ранняю зарою думаць не прыйшлося,
Што яе сны гэтак рана адцвітуць.
Толькі доля шэрай разаткала ніткай
Паясок апошні, вузкі паясок...
Над жыццём, укрытым арыштанцкай світкай,
Расцьвітаў зарою сіні васілёк...
Не кукуй, зязюля, хоць так ныюць грудзі,
Не губляй ты песень у глушы лясоў.
Паўшых за свабоду край наш не забудзе,
І народ адпомсціць за сваіх сыноў.
Похожие статьи:
Рыгор Крушына → Рыгор Крушына - Элегія
Пімен Панчанка → Пімен Панчанка - Прысніўся сон
Аркадзь Куляшоў → Аркадзь Куляшоў - Элегія
Э → Элегія
Максім Багдановіч → Максім Багдановіч - Не кувай ты, шэрая зязюля...
