Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Змітрок Бядуля - Страцім-лебедзь. ГДЗ

   Апавяданне «Страцім-лебедзь» расказвае аб тым, як марознаю зімою 1930 года Змітрок Бядуля і Максім Багдановіч глядзелі на начныя зоркі і Максім з жартам расказваў пра дзяўчыну, якая збірала ў небе маліну і знарок рассыпала яе, Пасля Максім жартаваў з «паэтычных здольнасцей» бацькоў Бядулі, якія назвалі сваіх дачок у рыфму: Рэня і Геня.
   Змітрок Бядуля шмат думаў пра Максіма, бо лічыў яго «жывой энцыклапедыяй разнастайных ведаў», чалавекам, які «...фарбуе вакольнае ў пяшчотныя казачныя колеры і напаўняе свет вобразамі народнай фантазіі. У Максімавых пушчах жывуць лесуны, у яго рэчках і азёрах купаюцца русалкі.
   I лезуць у памяць эпітэты з яго паэзіі: возера − люстэрка альбо чаша віна. Зоркі − пацеркі, нябесная рунь, сняжынкі, кветкі. Маланка − агністы меч. Крыніца грукае серабром.
   А вось і другі свет Багдановіча:
   ...Грозныя песні беларускага мужыка.
   ...Каменная сцяна між бедным і багатым.
   ...Разрытая магіла гаротніка.
   ...Межы драпежніцкіх уласнікаў.
   Нідзе паэт не дагаворвае да канца. Небяспечна. Ды і сама мова беларуская − крамола. Яна забаронена на ўвесь час вайны.
   ...Адзінае лякарства для хворых грудзей паэта − родная зямля.
   ...Адзіная ўцеха − паэзія, мары аб шчаслівай будучыні народа.».
   У гэты час Максім хварэў, кашаль не даваў яму спакою. Сястра Змітрака Бядулі паіла паэта малаком і гарбатай з малінавым варэннем.
   Вечарамі сям'я слухала Максіма, які весяліў усіх казкамі, рознымі ўспамінамі, сваімі фантазіямі.
   «I ён пачаў фантазіраваць аб тым, як мы − ён, я і мае сёстры − наладзім лялькавы тэатр і будзем вандраваць па Беларусі. Пры гэтым Максім маляваў такія камічныя карціны нашага жыцця і працы ў вандроўцы, што мы рагаталі да таго, што аж разбудзілі суседзяў за сцяною».
Змітрок і Максім працавалі ў адным кабінеце, але часцей там гаспадарыў Багдановіч, бо творчая праца яго пачыналася пасля дванаццаці ночы.
   «Дактары забаранілі Максіму шмат гаварыць, позна сядзець, але ён звычайна гаварыў больш за ўсіх нас і менш за ўсіх спаў. Калі я лёг спаць, ён прысеў да мяне і пачаў гаварыць шэптам:
   − Я сёння ўвесь дзень займаўся народнай творчасцю. У Пушкінскай бібліятэцы праглядаў Шэйна і Раманава. Тут я чытаў вашым сёстрам Афанасьева, слухаў, як яны спявалі мне народныя песні. Я задумаў твор на тэму біблейскага міфа. Гэту тэму навеяла мне вайна, гібель мільёнаў і мой уласны лёс».
   Змітрок слухаў Максіма і вельмі хваляваўся пра яго здароўе.
   «Я рашыў заўтра падняць трывогу ў камітэце: трэба зараз жа знайсці сродкі і паслаць Багдановіча ў Ялту. Я абуран, што ніхто яго не наведвае. Усе змірыліся з тым, што ён недаўгавечны, і як бы супакоіліся».
   А тым часам Максім .шмат працаваў, чытаў творы іншых аўтараў. Бядуля часцяком назіраў за Максімам і за тым, як той працуе. Усякі раз Змітрака здзіўляла шчаслівая ўсмешка сябра, яго манер трымацца на людзях весела, бадзёра, бо не жадаў Максім, каб яго шкадавалі, не хацеў нікога палохаць сваёю хваробаю.

Похожие статьи:

Змітрок БядуляЗмітрок Бядуля - Маці

Змітрок БядуляЗмітрок Бядуля - Велікодныя яйкі

БиографииЗмітрок Бядуля

Змітрок БядуляЗмітрок Бядуля - На каляды к сыну

Змітрок БядуляЗмітрок Бядуля - Нібы рупны араты