Рытарычныя фігуры (ад грэч. rhetor — аратар і лац. figura — знешні выгляд, вобраз) — стылістычны прыём у празаічнай і вершаванай мове, які ўзмацняе эмацыянальны напал выказвання.
Асноўныя з рытарычных фігураў: рытарычнае пытанне (не патрабуе адказу, заключае ў сабе сцвярджэнне):
Ці ж мы, хлопцы, рук не маем,
Ці ж нам сілы Бог не даў?
Ці ж над родным нашым краем
Промень волі не блішчаў?
(Якуб Колас. «Беларусам»);
рытарычны зваротак:
Ой, сястронкі, ой, вясковы,
Ой, вы кветкі прызавяты!
Вашы твары, як васковы,
Вашы шчокі слязьмі змяты...
(Цётка. «Вясковым кабетам»);
рытарычны вокліч:
А якія месцы тут навокал,
І жывуць якія людзі тут!
(М. Аўрамчык. «Плёсы»)
Вось як з дапамогай рытарычных фігураў — рытарычных вокліча і пытання, а таксама такіх стылістычных фігур, як ампліфікацыі і шматпрыназоўнікавасці, Якуб Колас у паэме «Сымон-музыка» стварыў узнёслы вобраз роднага краю: О край родны, край прыгожы!