Манарыфма (ад грэч. monos — адзін і rhythmos — суразмернасць) — рыфма, якая спалучае ўсе радкі вершаванага твора. Верш, напісаны манарыфмай, называецца манарымам.
Вось манарыфма ў вершы Пімена Панчанкі часу Вялікай Айчыннай вайны «Чаго баіцца немец?»:
Ці не бачылі вы фрыца,
Што ўсяго цяпер баіцца?
Ён баіцца ў лазні мыцца:
Вельмі лёгка абварыцца,
І ў цырульніка галіцца —
Можа з горла кроў паліцца.
А падыдзе да крыніцы,
Не адважыцца напіцца,
Каб насмерць не атруціцца.
Хоча ў сена ён зарыцца,
Толькі страшна — загарыцца.
І у хаце кепска спіцца —
Партызан заўсёды сніцца.
Бруха ў гада разбаліцца,
Ён да ветру не і мчыцца,
А падыме паўмасніцы
І паскудзіць чужаніца.
Ды за ўсё страшней для фрыца
Нашых залпаў бліскавіцы...
Трэба, хлопцы, згаварыцца,
З акупантам разлічыцца
І зрабіць яму капут.
Апошні радок у гэтым вершы — халасты. Манарыфма, якая надзвычай абвастрыла рыфмовае чаканне, раптам «спатыкаецца» на слове незарыфмаваным. Гэты паэтычны прыём дазволіў Пімену Панчанку выразна вылучыць слова капут, падкрэсліўшы тым самым галоўную думку верша.
Похожие статьи:
М → Манарым
