Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Янка Сіпакоў - Тэрцыны пра наручнікі

Ён уцякаў з фашысцкай катавальні,
З сабою ўзяўшы толькі свае сны –
Свабоды покліч прагны, развітальны.

Наручнікі звінелі, як званы,
Здавалася, ўвесь свет яны разбудзяць, –
Як здраднікі, стараліся яны,

Выслужваліся, як ліхія людзі.
О, як ён ненавідзеў іх тады,
Глытаючы свабоду на ўсе грудзі!

А на губах – ужо быў смак вады,
I рукі пад жалезам так свярбелі,
I на расе – халодныя сляды...

А кайданы усё мацней звінелі.
I што ні крок – грымотны перазвон.
I кат ужо у звон у гэты цэліў...

Калі ж смяртэльна спатыкнуўся ён,
Зямля аж гулка загула, здаецца –
Такі стаяў на ўсёй планеце звон...

.   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .  

Уцекача знайшлі праз годы дзеці –
Яго, што ў волю блізкую ўцякаў,
Ды не знайшоў яе і на тым свеце.

Наручнікі, што скінуць ён жадаў,
Нібы аўчаркі, упіліся ў злосці,
I рукі сціснула жалеза, нібы ўдаў.

Ды вызвалення ўсё чакалі косці,
Каб вольна ў травах рукі распластаць...
Гніе жалеза так марудна штосьці...

А рукі пад жалезам усё яшчэ свярбяць.

 

Похожие статьи:

Алесь СалавейАлесь Салавей - О не, ня цёмным воблакам шпакі...

Алесь СалавейАлесь Салавей - Мала

Алесь СалавейАлесь Салавей - Восеньскія тэрцыны

ТТэрцына

Рыгор КрушынаРыгор Крушына - Тэрцыны