На шырокіх і роўных, як стол, слуцкіх палетках палавела жыта. Ад спякоты пабялелі, вылінялі пяшчотныя і халаднавата-мяккія пялёсткі валошкі на ўзмежках і пры дарогах. Мроілася разагрэтае сонцам паветра і нібыта цякло да жытнёвага небакраю.
А адтуль чорным крылом разгортвалася навальніца. Перад ёю ўсё заціхала, быццам захопленае знянацку, нават паменшалі хвалі на тугаватай роўнядзі калосся. Нідзе ні душы. Толькі светлы палетак і пацямнелая далечыня. Перад навальніцаю ўсё на зямлі быццам паменшала, нават вёска здалася маленькай, нібы глядзіш на яе з вышыні.
У цішыні пачулася, як мякка і глуха ўдарылі па цёплым дарожным пыле першыя кроплі. А потым раптоўна рвануў вецер – і абрынулася на зямлю ўсё разам: суцэльная сцяна вады, святло сіняватых ад лютасці маланак, удары грому. Здавалася, што ты толькі адна засталася на ўсім белым свеце. І разам з тым была незразумелая, невытлумачальная, шчымлівая, трывожная радасць гэтай яраснай праяве, усё роўна як і ты частачка гэтай непадуладнай нікому сілы.
(148 слоў)
Паводле А. Жука
Похожие статьи:
Пімен Панчанка → Пімен Панчанка - Красавіцкая навальніца
Пераказы, дыктанты → Навальніцы
Іван Мележ → Палеская хроніка. Подых навальніцы. Частка першая
Пераказы, дыктанты → Чэрвеньская навальніца
Пераказы, дыктанты → Навальніца на возеры