Кветкі адчуваюць добрае і дрэннае. Так і наготкі. На заходзе сонца схіляюць галоўкі, збіраюць пялёсткі ў камячок. Хутка халодная вераснёўская ноч настане. З узыходам ласкавага сонейка ўсміхнуцца і кветкі. Цэлы дзень не спускаюць яны вачэй з сонейка. Паслухмяна паварочваюць за ім свае галоўкі. Яны стараюцца быць добрымі і шчодрым, як сонца. Да лютых маразоў радуюць нас наготкі сваімі кветкамі.
Не рві кветак! Не губі дзетак сонца!
(67 слоў)
Паводле М. Янчанкі
Похожие статьи:
Янка Журба → Янка Журба - Дзяўчынка і кветкі
Уладзімір Дубоўка → Уладзімір Дубоўка - Верас
Васіль Зуёнак → Васіль Зуёнак - Гарлачык
Пераказы, дыктанты → Зязюльчыны слёзы (Паводле А. Гурскага)
Міхась Зарэцкі → Міхась Зарэцкі - Кветка пажоўклая