Быць пісьменнікам – значыць ствараць, адлюстроўваць рэаліі жыцця, заўважаць непрыкметнае, бачыць праўду гэтага жыцця.
Такім пісьменнікам з’яўляецца Віктар Казько, які не спыняецца здзіўляць чытача непадробнымі карцінамі рэчаіснасці, прапушчанымі праз уласную душу і асэнсаванымі з дапамогай вопыту. Ён валодае ўнікальным талентам стварэння глыбокіх, шматгранных, аб’ёмных характараў і малюнкаў.
Да такога тыпу ўспрымання рэчаіснасці аўтар ішоў паступова, пачаўшы пісьменніцкі шлях з адлюстравання вопыту ваеннага дзяцінства ў аповесці «Суд у Слабадзе». Потым пісьменнік звярнуўся да тэмы гібелі прыроды, варварскіх адносін да яе чалавека, што прыводзіць да страты чалавечай сутнасці, у аповесці «Цвіце на Палессі груша» і рамане «Неруш».
Дваццаць першае стагоддзе аўтар пачаў выданнем рамана «Бунт незапатрабаванага праху», дзе засяродзіўся на роздуме пра душэўнае існаванне асобы, асуджанай на выпрабаванне адчужанасцю і адзінотай, асобы, якая імкнецца дасягнуць суладдзя з сабой.
(128 слоў)
Паводле А. Андрэева.
Похожие статьи:
Віктар Казько → Віктар Казько - Неруш
Биографии → Віктар Казько
Віктар Казько → Віктар Казько - Хроніка дзетдомаўскага саду
Віктар Казько → Віктар Казько - Суд у Слабадзе
Віктар Казько → Віктар Казько - Выратуй і памілуй нас, чорны бусел
