Помню той лес, дзе сярод соснаў, асін і бяроз узвышаўся дуб. Трапляліся неабсяжныя, з рэдкімі хвойкамі разлівы верасоў на пусташах і выгарах. Кожны дзень лес адкрываў позірку, слыху штосьці новае.
Першая яшчэ з сярэдзіны лета скідала лісце бяроза. Тое, што яна тут, паблізу, можна было заўважыць, нават не ўзнімаючы галавы, па залатой замеці лісця паміж верасу і травы. Лёгка пазнаваўся і дуб: леташняе лісце пад ім, нягледзячы на дажджы і слоту, доўга ляжала. Асіна лапатала нават у бязветраныя дні. Пад восень яна рабілася прыгажэйшай за ўсе дрэвы, раўняцца з ёй вогненнымі барвамі мог толькі клён.
Кожная дзялянка несла свае пахі, свой настрой, розны для кожнага новага дня, бо дзень на дзень не прыходзіць: сёння туман, а назаўтра дзьме слабы ветрык і туману няма. Толькі з усходам сонца лёгкай, ледзь прыкметнай смугой спавіваюцца дальнія саснякі і пясчаныя шэра-жоўтыя ўзгоркі. Цудоўны лес пры ціхім дажджы: ён закалыхвае, люляе аднастайным, мякка-лагодным шэптам.
Лес – жывая вопратка зямлі, яе музыка.
(155 слоў)
Паводле І. Навуменкі
Похожие статьи:
Рыгор Ігнаценка → Рыгор Ігнаценка - Вартавы цішыні
Рыгор Ігнаценка → Рыгор Ігнаценка - Сон у лесе
Пераказы, дыктанты → У лесе (Паводле М. Гарэцкага)
Казкі Жыцця → Якуб Колас - Стары лес
Максім Гарэцкі → Максім Гарэцкі - У панскім лесе