Хадзіла вярба,
Дзе дзяцей гурба,
Наравістых выбірала,
Наравы выганяла.
Пястуху-дзяўчынку
Шлёгала галінкай,
З дураслівым хлапцом
Гаварыла дубцом:
– Наравы, наравы,
Ідзіце на равы,
На ямы ваўчыныя –
Ад натуры дзяцінае.
Там з вятрамі
гайсайце,
А дзяцей не чапайце.
Хай растуць –
не маркоцікі –
Слухмяныя,
Як вярбовыя коцікі,
Рахманыя...
Так вярба прамаўляла,
Так дзяцей навучала –
Ад дурноты пазбыцца,
Ад ляноты лячыцца, –
У Вербную нядзелю,
На добрую надзею...
Похожие статьи:
Васіль Зуёнак → Васіль Зуёнак - У грымотах ашалелых веку...
Васіль Зуёнак → Васіль Зуёнак - Гаварыла маці...
Васіль Зуёнак → Васіль Зуёнак - У люстэрку Свіцязі
Биографии → Васіль Зуёнак
Васіль Зуёнак → Васіль Зуёнак - Сон
