Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.
Міхась Лынькоў - Пра смелага ваяку Мішку і яго слаўных таварышаў
Галоўныя героі аповесці Міхася Лынькова «Пра смелага ваяку Мішку і яго слаўных таварышаў» – жывёлы (мядзведзь, казёл і сабака). Твор адлюстроўвае жыццё мядзведзя ад маленства да сталасці. Дзеці пазнаюць свет разам з героем аповесці, даведваюцца, дзе жывуць і чым сілкуюцца мядзведзі. Адлюстраваны ў аповесці норавы і звычкі мядзведзяў. Мядзведзіца выхоўвае свайго сына так як і іншая маці. Калі трэба і кухталёў надае за дрэнныя паводзіны і корміць і бароніць яго ад сярдзітага бацькі, мые яго. Мядзведзь вельмі любіць мёд і маліны. І вось смачныя духмяныя ягады і Мішкава непаслушэнства сталі прычынай яго прыгод. Ён вырашыў без маці схадзіць паесці ягад і сустрэў Барадатага. Казёл гэты жыў ў батальёне чырвонаармейцаў. Казёл і сабака Жук былі да некаторай ступені вайсковымі асобамі. Байцы 3-га батальёна забіраюць мядзведзя да сябе, ён становіцца вайскоўцам.
У творы з гумарам апісваюцца прыгоды сяброў і на вайне, і у час кароткіх адпачынкаў. Сабака, казёл і мядзведзь весялілі чырвонаармейцаў, асабліва Мішка. Калі Мішку хацелі апрануць ва ўланскую кавалерскую амуніцыю ён прыняў толькі мундзір, а штаны з залатымі лампасамі разадраў на 2 палавіны. Гэта нелюбоў да генеральскіх штаноў дапамагла Мішку здзейсніць гераічны ўчынак. Ён, седзячы на дрэве, убачыў конніка ў такіх штанах. Скочыў уніз проста на каня заду кавалерыста, які аказаўся камандзірам польскіх уланаў, і стаў «шкуматаць» штаны. Былі і такія подзвігі: Мішка падносіў кулямётныя ленты ў час бою. Выцягнуў плот з байцамі і кулямётам, які ледзь не патануў пры пераправе. А аднойчы ў якасці трафея «прыгнаў» польскі самалёт. Аднак і свавольнічаў Мішка таксама. Мішка сцягнуў вулей, у якім былі пчолы, яны так закусалі мядзведзя, што ён ускочыў у рэчку. Байцы даравалі сваім артыстам, бо яны рабілі свае правіннасці па сваёй несвядомасці. З-за свайго захапленны салодкім Мішка з’еў ці не ўвесь мех цукру, байцы занепакоіліся адсутнасцю апетыту ў Мішкі і паклікалі да яго доктара, а той і не ведаў як лячыць пацыента. Барадаты вельмі любіў махорку. Аднойчы Мішка скарміў яму пачкі з тытунём. Тут паказваецца якая шкода можа быць ад нікаціну.
У аповесці шмат выхаваўчых момантаў: Мішка не паслухаўся маці, адышоў ад бярлогі і згубіўся, палез за пчоламі і яны яго пакусалі.
Мішка, Жук і Барадаты думаюць і разважаюць. Паводзяць сябе зусім як людзі.
У фінале твора Мішку здаюць у заалагічны сад, дзе ён весяліць дзяцей і дарослых.
Похожие статьи:
Міхась Лынькоў → Маньчжур. Аналіз апавядання
Міхась Лынькоў → Міхась Лынькоў - Васількі
Міхась Лынькоў → Міхась Лынькоў - Міколка-паравоз