Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Мікола Мятліцкі - Бабчын

Вокны сляпыя твае
Зораць мне ўслед,
Вочапы жураўлёў
Счакаліся цёплых рук.
Смутна гаворыць з табой
Вецер – гугнявы дзед.
Мёртвую цемру тваю
Чорны цікуе крук.

Важка, маркотна мне
Бачыць: сышло жыццё,
Кінуўшы на ўспамін
Шэрыя сцены жытла.
Кліча жывых, заве
Сцюжных вятроў выццё.
Колькі з выгнання душ
Памяць сюды звяла?!

Мёртвай, пустой зямлёй
Я не адзін іду.
Змучаныя тугой,
Ходзяць вяскоўцы ўсе.
Колькі збалелых душ
Чуе тваю бяду,
Колькі стамлёных воч
Смутак яе нясе!

 

Похожие статьи:

Мікола МятліцкіМікола Мятліцкі - Бяссмертнік

Мікола МятліцкіТворчасць Міколы Мятліцкага

Мікола МятліцкіМікола Мятліцкі - Усмешка Джаконды

Мікола МятліцкіМікола Мятліцкі - Чаканне сонца

Мікола МятліцкіМікола Мятліцкі - Яніха