Калі сцюжа ўмацоўвае поле.
Вецер ледзянымі падковамі яго
ўтрамбоўвае,
Ноч пасыпае колкімі зорамі і цішынёй –
Ідуць плугі на адпачынак.
I хоць субяседнікі з іх невялікія,
Але, калі добра прыслухацца,
можна пачуць,
Колькі баразён за лета яны правнлі,
Колькі перавярнулі камення і дзёрну,
Колькі старых дзірваноў і акопаў яны зааралі...
Можа, скупымі яны на ўспаміны
Сталі, працуючы з намі,
Людзьмі стрыманымі і маўклівымі
Ці наадварот: мы перанялі ад іх
Мову зямлі гэтай чэрствай, падзольнай.
1967
Крыніца: Танк. М. Выбранае: Вершы / Прадмова В. Зуёнка. – Мн.: Маст. літ., 1993. – 335 с.
Похожие статьи:
Максім Танк → Матывы і вобразы паэзіі Максіма Танка
Максім Танк → Давераснёўская творчасць Максіма Танка
Максім Танк → Максім Танк - Люцыян Таполя. Ідэйны змест
Максім Танк → Жыццё і творчасць Максіма Танка
Биографии → Максім Танк
