Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Анатоль Вялюгін - Белазорае бабіна лета...

Белазорае бабіна лета
у гародчыку расцвіло.
Пчолы, ўпіўшыся ў зрэнкі кветак,
зноў адчулі зямлі цяпло.

Ля шпакоўніцы на арабіне,
звонка славячы родны дом,
шпак,
сярэбраны ад павуціння,
як вясной,
трапеча крылом.

Ён не ведае, апантаны,
што нясуць маразы ўначы
з Ледавітага акіяна да
расонскіх азёр ключы.

Як жа сівер замкне азёры,
распране густалісты лес?
Паглядзі:
запаліць свае зоры
зноў наважыўся белы бэз.

Золкай ноччу духмянае вецце
стукне ў шыбу – харошы госць!
Так жыве ў пасівелым леце
вёсен вогненных маладосць.

1954
 


Крыніца: Вялюгін А. З белага камення – сіняе пламенне: Кніга паэзіі. – Мн.: Маст. літ., 1993. – 254 с.

 

Похожие статьи:

Анатоль ВялюгінАнатоль Вялюгін - Сады зацвілі...

Анатоль ВялюгінАнатоль Вялюгін - Сланечнік з прабітай галавой

Анатоль ВялюгінАнатоль Вялюгін - Лета

Анатоль ВялюгінТворчасць Анатоля Вялюгіна

Анатоль ВялюгінАнатоль Вялюгін - Дзіва