Прыгодніцкая літаратура — творы мастацкай прозы з займальным сюжэтам пра розныя незвычайныя рэальныя і выдуманыя здарэнні.
Прыгодніцкая літаратура цесна звязана з навукова-фантастычнай і дэтэктыўнай літаратурай. Займальны сюжэт, вострая інтрыга, высакароднасць учынкаў галоўных герояў, даступнасць мастацкага выкладу — усё гэта зрабіла прыгодніцкую літаратуру адным з галоўных відаў дзіцячай літаратуры. У сусветным пісьменстве шырока вядомыя творы Майн Рыда, Ж. Верна, Ф. Купера, А. Дзюма (бацькі) і інш.
У беларускай прозе прыгодніцкую літаратуру актыўна развіваў Янка Маўр ("Палескія рабінзоны", "Амок", "У краіне райскай птушкі" і інш.). Папулярнасцю карыстаюцца асобныя творы прыгодніцкай літаратуры, што належаць пяру У. Краўчанкі ("Злачынства ля Зялёнай тоні"), А. Чарнышэвіча ("На сажалках"), Уладзіміра Караткевіча ("Сівая легенда"), І. Сяркова ("Мы з Санькам у тыле ворага", "Мы — хлопцы жывучыя"), Г. Шыловіча ("Чарапаха без панцыра"), А. Шлега ("Сталінскія байструкі") і інш.
Похожие статьи:
Іншае → Літаратура XIV - пачатку XVI стст.
Іншае → Літаратура XVIII ст.
Іншае → Літаратура ХІХ-ХХ стст.
Іншае → Літаратура старажытнай Русі XI-XIII стст.
Іншае → Літаратура XVI - першай паловы XVII стст.
