Ёсць памяць генаў, памяць роду –
У нашых душах дзівасілам
Жыве з пары, калі прырода
Нас гэтым дарам надзяліла.
I я адчуў сягоння крэўна
Сябе лістком на кроне дрэва.
Хоць голле аж трымціць ад ветру,
Ды страх малы – карэнне ў нетрах.
А прыйдзе восень – лісцік згіне.
Ды не засохне роду дрэва...
Як колісь ува мне – у сыне
Вясной прачнецца памяць генаў!
Крыніца: Прайсці праз зону. Кн. 2. Проза, паэзія, публіцыстыка / Уклад. І. Бутовіч; Маст. В. Шкаруба. Мн.: Маст. літ., 2001. – 558 с.
Похожие статьи:
Пераказы, дыктанты → Хвіліна памяці
Пераказы, дыктанты → Што запомніцца і што захаваецца
Анатоль Бутэвіч → Анатоль Бутэвіч - Бунт у каралеўстве Віндаўса Вялікага
Пераказы, дыктанты → У нашай памяці – вечнасць
Пераказы, дыктанты → Памяць
